Eén keer eerder liep ik een 30 km wedstrijd. De 30 van Amsterdam Noord, dat was in aanloop richting de marathon van Amsterdam in 2019. Die wedstrijd was voor mij de allereerste keer ooit dat ik de 30 km had aangetikt. Dit ging toentertijd niet vanzelf. De laatste kilometers waren doorbijten en vechten om de finish te halen. Ik was uiteindelijk ontzettend blij en trots dat ik de finish had gehaald tijdens die wedstrijd. Echter, als ik hier nu op terug kijk was het halen van de eindstreep meer geluk dan wijsheid. Zal het met mijn huidige voorbereiding ditmaal beter gaan?
Ruim zes maanden na de 30 van Amsterdam Noord sta ik aan de start van mijn tweede 30 km wedstrijd, de Achtkastelenloop in Vorden. Voorafgaand aan de wedstrijd had ik er al een flinke autorit op zitten van ruim 115 km. Ik had expres voor een wedstrijd buiten de omgeving Amsterdam gekozen om eens een keer een nieuw stukje van Nederland te ontdekken. Tijdens deze wedstrijd liepen er verschillende pacers mee. Voor mij de uitgelezen kans om aan te haken op de mij beoogde marathon pace, namelijk 5:15/km.
Van te voren had ik een raceplan besproken met mijn coach dat er als volgt uit zag: de eerste 25 km aanhaken bij de pacegroep van 5:15/km om vervolgens de laatste 5 km te versnellen naar 5:00/km. Dit vond ik dit toch aardig ambitieus. De 30 van Amsterdam Noord liep ik namelijk gemiddeld op 5:22/km, terwijl ik aan het wachten was op het startsein ging de knop om en gaan met die banaan! De eerste vijf kilometer liep de pacegroep gemiddeld 5:10/km, dat ging eigenlijk verrassend gemakkelijk. Gaandeweg zakte dit tempo iets richting het streeftempo van 5:15/km zoals verwacht. De kilometers verliepen allemaal ontzettend soepel en de hartslag bleef keurig constant. Vanaf kilometer 20 begon het tempo weer iets te stijgen richting de 5:10/km. Ik ging mij alvast mentaal voor bereiden op de aankomende versnelling. Waar ik tijdens mijn 30 km wedstrijd in 2019 vanaf 25 km een mentaal zware strijd heb moeten leveren om überhaupt de eindstreep te halen, moest ik nu gaan versnellen. Een groot verschil was dat ik mij nog steeds ontzettend fit voelde voor deze versnelling. Vanaf 24,5 km zette ik de tempoverhoging door. Ik liep uiteindelijk de laatste vijf kilometer met een gemiddelde pace van 4:49/km. Wauw, wat gaf dat een ontzettend goed gevoel! Door het constante snelheid per kilometer in het begin en de snelheidsverhoging in de laatste vijf kilometer leverde mij een eindtijd op van 2:33:16. Een nieuw PB met een verbetering van ruim 8 minuten 🎉! Een ding is zeker de Achtkastelenloop heeft mijn zelfvertrouwen in ieder geval een ontzettende boost gegeven. Kom maar op met die marathon van Rotterdam. Nu maar hopen dat deze gewoon doorgaat. Er begint toch al een klein beetje angst te ontstaan dat ook dit hardloopevenement misschien wel last-minute wordt afgelast.
De pacers en de organisatie van de Achtkastelenloop, bedankt!