Als ik jullie vertel dat ik 2,5 jaar geleden elke dag een groot pakje Marlboro light liet op gaan in rook, zouden jullie mij dan geloven? Sinds het stoppen met roken ben ik begonnen met écht hardlopen. Daarvoor liep ik ook wel hard, maar laten we dat gemakshalve ‘nep’ hardlopen noemen. Ik wil jullie graag een kijkje geven in hoe ik dan toch die liefde voor hardlopen heb gekregen. Lees je mee?
OP JONGE LEEFTIJD
Mijn eerste ervaring met hardlopen had ik al op vrij jonge leeftijd. Ik heb een jaar op atletiek gezeten. Jeetje, wat vond ik dat afschuwelijk toentertijd. Niet wetende dat ik zo veel jaar later daar toch echt anders over zou gaan denken. Ik herinner mij nog goed dat ik na een jaar lang lijden op de atletiekbaan hier nooit meer een voet zou gaan zetten. Ondertussen weten jij en ik dat ik die belofte inmiddels heb verbroken. Na het stoppen bij de atletiekvereniging heb ik veel verschillende andere sporten beoefend, allemaal met een instelling waarbij ik ging voor een minimale inzet met een maximale prestatie. Het kwam er op neer dat ik liever lui dan moe was, maar altijd precies genoeg inzet toonde. Er zat gewoon eigenlijk altijd wel meer in, maar dat liet ik nooit zien. De jaren die daarop volgde heb ik nooit meer gedacht aan hardlopen.
MIJN EERSTE WEDSTRIJD
En toch had ik mij op een gegeven moment ingeschreven voor de afstand van 4 Engelse mijl tijdens de Dam tot Damloop in 2013. Dit was niet geheel vrijwillig en kwam meer tot stand door een weddenschap op werk. Maar dat neemt niet weg dat ik mij wel gewoon had ingeschreven voor een hardloopwedstrijd, JA EEN HARDLOOPWEDSTRIJD!? Wat moest ik nu precies gaan doen? Ik had niet eens een paar hardloopschoenen. Samen met mijn vader ben ik toen richting Runnersworld bij het Amsterdamse Bos gegaan. Na een paar keer heen en weer te dribbelen kreeg ik een leuk paar schoenen mee om op te beginnen. Voor het lopen van deze wedstrijd ben ik nog een paar keer op pad gegaan met mijn vader als pacer. Uiteindelijk liep ik een tijd van 35:18 (hiervoor moest ik diep graven in de online archiefdozen, wel jammer dat de finishfoto niet meer beschikbaar is 😉). Een mooie tijd als ik dit zo zie. Dit was voor mij zeker niet het moment dat ik verliefd werd op het hardlopen.
DE JAREN DAARNA
Na mijn eerste hardloopwedstrijd verdwenen mijn hardloopschoenen ergens onder in mijn kledingkast. In de jaren daarna kwamen deze zo af en toe te voorschijn om een luchtje te scheppen voor een paar kilometer. Ik gok dat de aantal keren hardlopen elk jaar op maximaal twee handen te tellen waren. Vandaar ook dat ik het ‘nep’ hardlopen noem. Zo vlogen de jaren voorbij en de kilo’s vlogen er aan. Ik heb zelfs op een gegeven moment meer dan 100 kilo gewogen. Dat ik ondertussen een pakje sigaretten wegwerkte per dag hielp natuurlijk ook niet mee. Maar nog steeds had ik geen enkele intentie om voor de fun, vier keer in de week te gaan hardlopen. Ik zou mijzelf alleen al bij die gedachten hebben uitgelachen.
ZOMER 2018
Een prachtige zomer waarbij ik samen met mijn vriendin een roadtrip ben wezen maken door Kroatië. Ik sta even kort stil bij dit moment, omdat ik het gekke idee had gekregen om mijn hardloopschoenen mee te nemen op vakantie (Ja, dat was nog steeds datzelfde paar uit 2013..). Tijdens de vakantie liep ik twee keer per week een aantal kilometer op het strand heen en weer. Eén keer pakte ik de heuvel omhoog mee, maar daar kreeg ik direct spijt van. Na de zomer liep ik nog af en toe hard, maar maximaal twee keer per maand.
Sidenote: Wat ik zelf eigenlijk wel heel grappig vind om terug te lezen is hoe moeizaam het allemaal is gegaan. Alles wees er eigenlijk op dat ik nooit echt mijn hardloopschoenen wekelijks aan zou gaan trekken. En toch kwam daar dat kantelpunt.
STOPTOBER
Uitgedaagd door mijn collega’s op werk of eerder gezegd; omgekocht met cadeautjes als ik het de hele maand oktober vol zou houden om niet te roken. Blijkbaar had ik die cadeautjes als laatste push in de goede richting nodig. Op 1 oktober 2018 stopte ik cold turkey met roken. Maar wat nu? Dit was voor mij het vertrouwde, de afleiding en dus ook mijn verslaving. Een ding was zeker, ik had dit al twee keer eerder geprobeerd en dat hield ik niet lang vol zonder een vervanging. Dit keer zou het mij wel gaan lukken, dit keer had ik wél een afleiding. Mijn hardloopschoenen uit 2013 kwamen weer tevoorschijn!
VERLIEFD OP HET LOPEN
Of ik toentertijd meteen verliefd ben geworden op het hardlopen vind ik lastig te zeggen. Ik ben nooit begonnen met hardlopen om per se af te vallen of gezonder te worden. Uiteraard gebeurde dat natuurlijk wel, hoe fijn is dat! Het was voor mij nog steeds puur een afleiding om de behoefte van het roken weg te nemen. Nu ruim 2,5 jaar later is dat zeker niet meer het geval. Ik kan het hardlopen niet meer uit mijn dagelijkse routine wegdenken. Ik kan oprecht zeggen dat ik een liefde voor lopen heb ontwikkeld en daar ben ik trots op!
EN JIJ DAN?
Ik ben ook benieuwd naar al jullie verhalen, hoe ben jij begonnen met hardlopen? En waar ben jij trots op? Deel ze gerust onder dit blog, stuur ze per mail of vind mij op instagram (@bart_running). Ik ben benieuwd!
Bart.
PS. Dat paar hardloopschoenen uit 2013 is inmiddels vervangen voor meerdere nieuwe paren 😉.
