Op de ochtend van de marathon lig ik ’s ochtends vroeg in bed te wachten op mijn wekker. Eindelijk, het is 6:00 uur, ik mag opstaan. Op de automatische piloot voer ik mijn ‘duurloop ochtendrituelen’ uit. Ik eet en drink altijd precies hetzelfde voordat ik aan een lange duurloop begin. Ondanks dat het vandaag nét even een iets langere duurloop is dan normaal probeer ik mijzelf voor te houden dat het ‘just an ordinary Sunday Runday’ is.
Ik begin de ochtend met een bord Brinta, mijn zelfgemaakte banaan/havermout pannenkoeken, twee koppen koffie en een halve liter koolhydraat rijke sportdrank. Het belangrijkste voor een wedstrijd is vooral dat je niks nieuws gaat uitproberen. Dat zorgt ervoor dat je niet voor nare verrassingen komt te staan tijdens het hardlopen en kostbare tijd verliest bij een van de vele dixies onderweg!
Ik controleer mijn route naar het Olympisch Stadion voor de zoveelste keer via 9292 en begin mij klaar te maken voor het vertrek. Ik pak mijn vooraf ingepakte sporttas en begeef mij richting de start van wat voor mij dé hardloopwedstrijd van het jaar is, de Marathon van Amsterdam. Ruimschoots op tijd kom ik aan bij het Olympisch Stadion, ik lever mijn tas in, trek mijn poncho aan tegen de kou en begin aan mijn warming-up gevolgd door enkele rek,- en strekoefeningen. Langzaam aan nadert de starttijd en begin ik nu toch aardig de spanning te voelen. Ik loop richting mijn startvak en wacht op het startschot.
Ja! Daar is het startschot, de topatleten zijn gestart. Een paar minuten later ren ik onder de ‘start/finish’ door en dan begint het echt. De eerste kilometers vliegen voorbij. Ik weet mijn tempo mooi constant te houden rond de 5:25-5:30/km. Als ik dit tempo kan vasthouden kom ik ruim onder de 4 uur binnen en dan heb ik mijn doelstelling behaald. Maar de weg is nog lang en er kan nog genoeg gebeuren onderweg. Van tevoren had ik met familie en vrienden verschillende ‘support’ plekken afgesproken. De eerste supporter naderde ik rond 19,5 kilometer. Even goed opletten en daar stond mijn vader op de brug bij Ouderkerk a/d Amstel! Leuk om bekende langs de weg te hebben, dit gaf mij even een flinke boost.
Kilometer 20 t/m 25 gingen iets minder soepel maar ik kon mijn tempo nog lekker constant houden. Daarna begon ik toch al aardig vermoeid te raken en liet ik mijn tempo iets zakken en liep ik verder rond de 5:55/km. Dat was langzamer dan verwacht, maar mijn horloge gaf nog steeds aan dat mijn verwachte finishtijd onder de vier uur zou zijn. Niks aan de hand dus! Rond kilometer 29 stond mijn schoonfamilie en bij het 30 kilometer punt stond mijn vriendin met een prachtig spandoek. Daar kreeg ik nog even snel mijn laatste sportdrank, klaar om de laatste 12 kilometer te lopen. Dit verliep totaal anders dan verwacht, vanaf kilometer 31 ging mijn tempo bergafwaarts en bleef ik elke kilometer steeds langzamer lopen. Conditioneel had ik nergens last van, maar mijn benen konden gewoon geen tempo meer maken. Balen, balen, balen, verwachte finishtijd ging nu over de vier uur heen. Vanaf dat moment werd het een mentale strijd. Elke stap was er weer eentje dichterbij de finish, dat is wat ik mijzelf voor ogen hield. Ein-de-lijk was daar het Vondelpark vanaf dat punt begon ik af te tellen, nog drie kilometer en een beetje. Nog twe kilometer, nog één kilometer en daar stonden alle supporters rijen dik langs de weg. Hét 42 kilometer punt, ik krijg tijdens het schrijven van dit wedstrijdverslag opnieuw kippenvel bij deze gedachten. Hup de atletiekbaan op, nog een keer proberen te versnellen. Althans zo voelde het, later zag ik een filmpje van mijn laatste ‘sprint’ richting de finish. Het leek net alsof ik amper vooruit kwam. JA! De armpjes in de lucht en daar is het finishmoment. Vier uur en zeventien minuten rond, ik baalde van mijn tijd, maar was tegelijkertijd ook trots. Ik heb gewoon mijn eerste marathon gelopen!
Als ik nu terugkijk op mijn voorbereidingsperiode richting de marathon zie ik ontzettend veel kansen en beginnersfouten die ik had gemaakt. Hier ga ik mee aan de slag om het richting mijn volgende marathon beter te doen. Welke lering ik heb getrokken uit mijn eerste marathonavontuur zal ik op een later moment met jullie delen.
